Zgodnie z obowiązującym w Polsce nazewnictwem technicznym potoczne określenie „stycznik” odnosi się do rozłącznika stycznikowego o napędzie maszynowym, a więc łącznika zestykowego mechanizmowego, o sile zwrotnej z napędem maszynowym. Styczniki mogą przewodzić i łączyć prądy robocze i przeciążeniowe, podobnie jak pozostałe rozłączniki średnich napięć. 

Łączenie prądu w tych aparatach odbywa się w komorach próżniowych, podobnych do komór wyłącznikowych. Napęd jest zwykle elektromagnesowy. Styczniki próżniowe SN, współpracujące z bezpiecznikami chroniącymi obwód przed skutkami prądu zwarciowego, przeznaczone są do łączenia odbiorników energii elektrycznej o wymaganej dużej częstości łączeń: przede wszystkim silników napędzających, np. pompy i wentylatory, a także baterii kondensatorów układów kompensacji mocy biernej. Trwałość łączeniowa nowoczesnych styczników próżniowych SN przekracza milion operacji. Mogą one wykonywać do 1200 operacji załącz/wyłącz na godzinę. Aparaty te produkowane są na napięcia znamionowe z dolnego zakresu napięć średnich, tj. 1÷12 kV, odpowiadających napięciom znamionowym zasilanych za ich pośrednictwem silników, czy baterii kondensatorów. Ich prąd znamionowy nie przekracza kilkuset amperów.