Odłączniki i uziemniki SN są aparatami trójfazowymi, zaopatrzonymi w napęd ręczny lub silnikowy. Produkowane obecnie aparaty różnią się od starszych typów izolatorami z tworzyw syntetycznych, zoptymalizowanymi torami prądowymi, w tym stykami oraz sztywniejszymi podstawami, wykonanymi z profili głęboko tłoczonych lub rur kształtowych. 

Najczęstszym rozwiązaniem samodzielnego odłącznika SN jest aparat jednoprzerwowy o siecznym ruchu styków. Konstrukcja odłączników pozwala na proste dobudowywanie uziemników, które mogą być umieszczone od strony styku stałego nierozłącznego (uziemnik dolny) lub od strony styku stałego rozłącznego (uziemnik górny). Odłącznik z nabudowanym uziemnikiem wyposażony jest w blokadę mechaniczną, uniemożliwiającą załączenie uziemnika przy zamkniętym torze prądowym odłącznika. Odłączniki wnętrzowe wytwarzane są także w wersjach wielkoprądowych, przeznaczonych dla przenoszenia znamionowych prądów ciągłych nawet do 4000 A. Aparaty te mają specjalnie wzmocniona konstrukcję toru prądowego i styków głównych. Uziemniki wnętrzowe natomiast są to aparaty, stanowiące standardowe wyposażenie pól zasilających dopływowych i odpływowych w rozdzielnicach SN. Przeznaczone są do uziemiania i zwierania obwodów elektrycznych odłączonych od napięcia.