Stacja słupowa jest stacją napowietrzną wyposażoną w transformator o mocy znamionowej przeważnie do 400kVA. Spotyka się jednak nowe rozwiązania z transformatorem o mocy znamionowej do 630kVA, a nawet 800kVA, a także stacje dwutransformatorowe. Konstrukcja nośna stacji jest obecnie najczęściej słupem wykonanym z pojedynczej lub podwójnej żerdzi strunobetonowej wirowanej typu E lub EPV. Żerdzie na jakich stawia się stacje słupowe są wykonane z betonu lub żelbetu i są zasilane napowietrznie lub kablowo, występują w układach krańcowym lub przelotowym. Przy układzie krańcowym konstrukcja wsporcza stacji może być brana pod uwagę w niektórych funkcjach, jako słup krańcowy o naciągu z przedziału 0-12kN dla linii SN oraz różnych naciągów wypadkowych dla linii nn. Zasadniczo, w stacjach słupowych żerdzie powinny mieć wysokość 10,5 lub 12 m, a ich wytrzymałość powinna wynosić 10 lub 12kN. Przy czym przy zasilaniu stacji linią napowietrzną SN wysokość żerdzi zależy od wysokości na jakiej zawieszona jest wspomniana linia. W stacji słupowej linia zasilająca SN połączona jest z transformatorem poprzez odłącznik z uziemnikiem lub rozłącznik z uziemnikiem i podstawy bezpiecznikowe SN. Bezpieczniki wysokiego napięcia stanowią zabezpieczenie zwarciowe transformatora i umiejscowione są w każdej fazie. Dodatkowo w przypadku zasilania kablowego występuje głowica kablowa SN. Konstrukcja stacji umożliwia montaż ograniczników przepięć SN na każdej fazie, w celu ochrony transformatora przed przepięciami mogącymi wystąpić w linii SN. Wyposażenie stacji po stronie nn zależy od charakteru wyprowadzeń obwodów niskiego napięcia. Stacje słupowe mogą być realizowane w wersji z pełnym wyposażeniem stron średniego i niskiego napięcia oraz w wersji z uproszczonym wyposażeniem po stronie średniego napięcia (np. bez podstaw bezpiecznikowych SN, bez pomostu obsługi). Stacje słupowe mogą być lokalizowane w odległości minimum 3m od budynków wykonanych z materiałów niepalnych lub minimum 5m od pozostałych budynków. Realizacja budowy takich stacji jest szybka i łatwa. Rozwiązania są zestandaryzowane, proste i przejrzyste, a dzięki łatwemu dostępowi dla obsługi nie stwarzają problemów w eksploatacji. Przy czym obsługa stacji może odbywać się jedynie przy sprzyjających warunkach atmosferycznych, bowiem są to rozwiązania napowietrzne i występuje tu silny wpływ warunków zewnętrznych na jej eksploatację. W stacjach tego typu występują dwa zasadnicze rodzaje pomiarów:
1. Pomiar po stronie nn Takie rozwiązanie pomiaru umożliwia zastosowanie mniej kosztownych przekładników pomiarowych, występują tylko przekładniki prądowe. Taryfa za energię elektryczną pobraną z sieci uwzględnia straty transformatora SN/nN. Dodatkowe wyposażenie to licznik energii czynnej i biernej, moduł komunikacyjny GSM/GPRS, listwa pomiarowa – kontrolna i inne.
2. Pomiar po stronie SN Układ pomiarowy wymaga wyposażenia stacji w przekładniki napięciowe oraz prądowe zainstalowane zainstalowane po stronie średniego napięcia nad transformatorem SN/nN. Przekładnie oznaczone są w zakresach od 10/5 do 150/5. Występuje tutaj także licznik energii czynnej i biernej, listwa pomiarowo- kontrolna oraz moduł komunikacyjny. Tego rodzaju układ pomiarowy jest odpowiedni dla taryfy B. Klient musi dostosować układ pomiarowy na swój koszt. Wymagania szczegółowe co do wyposażenia stacji słupowych określane są przez operatora system dystrybucyjnego na danych ternie. Każdy OSD posiada swoją IRiESD czyli Instrukcję Ruchu i Eksploatacji Systemu Dystrybucyjnego co wiąże się z rożnorodnością warunków jakie musi spełniać projektowana stacja słupowa.
